2 december 2007:
Aan het eind van de middag heb ik weer telefonisch overleg gehad met De Roedel, om de gebeurtenissen van de afgelopen tijd door te spreken. Het blijft wonderbaarlijk hoe goed deze mensen in staat zijn om hondengedrag te 'lezen' op basis van wat ik beschrijf. Sterker nog: ze kunnen voorspellingen doen! Zonder glazen bol natuurlijk, gewoon op basis van analyses van gedrag en de ervaringen die ze hiermee hebben opgedaan.
Morgen vertrek ik richting Salmchateau en dinsdag begint de training. Dat wordt hard werken, zowel voor mij als voor de boys. Donderdagavond kom ik weer terug en vrijdag zullen we allemaal wel knock-out zijn, denk ik. Ben erg benieuwd hoe alles gaat lopen in de komende dagen, zeker ook omdat we dinsdag naar de dierenarts gaan. En met de ervaringen over hoe dat de afgelopen keren is gegaan...
7 december 2007:
Gisteravond zijn we weer teruggekomen uit Belgie. De boys hebben beiden een gedragstest gedaan, Balou is naar de dierenarts geweest en we hebben 3 dagen oefeningen gedaan. Ik moet alles nog even op me in laten werken, nog even een beetje bijkomen van de afgelopen dagen. Maar we gaan vandaag in ieder geval de trainingen van de afgelopen dagen verder oppakken. Met het trainingsprogramma dat ik heb meegekregen voor de komende 6 weken kunnen we weer even vooruit. Eind januari of begin februari gaan we weer terug naar Belgie voor de volgende sessie. Ik heb ongelofelijk veel bijgeleerd in de afgelopen dagen en veel meer inzicht gekregen in het gedrag van mijn boys!
Over het bezoek aan de dierenarts wil ik toch al even wat uitgebreider vertellen... We kennen bijna allemaal wel het probleem dat onze Appies het niet zo op de DA hebben en omgekeerd. Mijn lieve kleine Baloutje gilde de hele boel bij elkaar en spartelde net zolang tot hij van de behandeltafel af was. Zo verliep het bij mijn eigen DA en ook toen het 2e baasje met Balou naar de DA wilde voor een enting.
Uit de gedragstest is echter gebleken dat Balou enorm dominant is i.p.v. onzeker en angstig. Het gedrag dat hij laat zien is dan ook niets anders dan boosheid, woede, omdat er dingen gebeuren die hij niet onder controle heeft. En als je dat weet, ga je toch wel heel anders naar de DA toe... Dan wordt het gewoon een kwestie van stevig vastpakken en op de behandeltafel leggen en niet toegeven aan zijn woede. De Belgische DA weet van wanten en was dus ook niet van plan om ons te laten vertrekken voordat hij het bloed had afgenomen bij Balou. Da's gelukt (overigens: Balou heeft geen hormoonstoringen/schildklierproblemen, die uitslag is inmiddels bekend).
De term pis-nijdig heeft sinds dinsdagmiddag voor mij een geheel nieuwe betekenis gekregen: Balou was zo kwaad dat hij z'n zin niet kreeg, dat hij de behandelkamer heeft omgetoverd in een ware zwijnenstal. Al bij binnenkomst heeft hij z'n anaalklieren geleegd, uit boosheid. En vervolgens heeft hij de hele boel onder gepiest en gekakt. Daarbij heeft hij alles zo hoog mogelijk gedeponeerd, dus bovenop de behandeltafel en bovenop het aanrecht van de DA...
Het gedrag van Balou dat in eerste instantie op angst en paniek leek, bleek dus een heel andere oorzaak te hebben en vergde daardoor ook een totaal andere aanpak. En die aanpak is alleen mogelijk als je zelf weet wat je moet doen en je ook een een DA hebt die weet wat hij moet doen. Voor ons was het dus de ideale oplossing om samen met Arjen (De Roedel) naar een DA te gaan die zij kennen.
Balou z'n ego heeft natuurlijk wel een enorme deuk opgelopen omdat hij z'n zin niet heeft gekregen. Maar ja, wie hoog vliegt kan laag vallen......
8 december 2007:
Nog even een aanvulling: het gedrag van Balou bij de DA en de conclusie dat dit nijd is i.p.v. angst, geldt specifiek voor Balou en kan niet los worden gezien van de resultaten van de gedragstest die we daarvoor al hadden gedaan. Dit gedrag past in het totaalbeeld van wat Balou ook in de periode daarvoor heeft laten zien.
De uitkomsten van de gedragstesten van mijn boys en de wegen die ik met hen ga bewandelen, zijn NIET generaliseerbaar en dus niet zondermeer toepasbaar bij andere honden die ogenschijnlijk hetzelfde gedrag laten zien!
16 december 2007:
We zijn nu een dikke week verder en ik merk al verschilletjes. Kon ik voor mijn vertrek naar Salm niet meer fatsoenlijk met Balou buiten lopen in de buurt van fietsers, dankzij de nieuwe aanpak kunnen fietsers op afstand helemaal veilig langsfietsen. Alleen fietsers die dicht langs ons gaan, daar heeft Balou nog wat moeite mee, dan zie je hem soms een uitval inzetten of hij blaft een keer. Maar hij is er nu goed in te corrigeren.
Onverwacht resultaat is ook dat Bandit beter te corrigeren is met het vuurwerkgeknal. Bij de meeste knallen kan ik hem nu stil houden, tenzij het echt hard is of erg dichtbij. Ook als we buiten lopen gaat hij niet meer acuut in de achteruit als er wordt geknald. Hoe het verloopt als er echt veel wordt geknald is nog even afwachten natuurlijk, maar het is tot nu toe al een stuk leefbaarder. Niet alleen voor mij, ook voor de buurman.
Verder lijken de onderlinge conflicten naar de achtergrond te verdwijnen en beginnen ze weer beter met elkaar te spelen (rangordespelletjes). Maar ik breek het spel wel af, omdat ik wil voorkomen dat het uit de hand kan lopen. De leider bepaalt tenslotte wanneer het spel is afgelopen.
Ik train met beide honden 2 keer per dag buiten en heb ook voor binnen nog een aantal oefeningen meegekregen. Alles gaat eerst per hond, de combinatie komt later wel. Het moet een aardig gezicht zijn, als ik met een hond aan de HFB (riem om de middel) loop, rammelblikje in m'n hand en dan maar heen en weer lopen over straat (voor mijn huis), op het basketbalveldje of op de parkeerplaats bij de voormalige bank. Nou ja, een ieder moet er maar lekker van denken wat hij/zij wil, ik weet waar ik het voor doe, ik weet waarom ik het doe en ik heb er vertrouwen in. Da's het belangrijkste voor mij. En natuurlijk helpt het dat ik al resultaat zie!
22 december 2007:
Ik begin me ondertussen bijna een attractie te voelen, als ik met de boys aan het trainen ben. Helemaal als ik met 2 honden aan de HFB loop. Moet toch best een aardig gezicht zijn, als je iemand ziet lopen met 2 honden zo vlak achter zich aan. Het lijkt net alsof ze al helemaal netjes kunnen volgen.
In het begin vond ik het best een beetje eng om met 2 honden te lopen aan een relatief korte riem. En dan ook nog eens om je middel, dus de riem loslaten is er niet bij. Tijdens mijn bezoek aan Salmchateau heb ik al heel even geoefend op een avond en in de afgelopen week heb ik dat verder doorgezet.
Moet toegeven dat ik nog wel erg uitkijk als er andere honden aan komen, dan gaan wij bij voorkeur toch even een straatje om, zeker als het grotere honden zijn. Al is het ook al een aantal keren goed gegaan met andere (kleinere) honden in de buurt. Zodra de boys alleen nog maar aandacht hebben voor mij dan kunnen we gaan en staan waar we willen en kan ik ook alle oefeningen die ik nu nog apart met ze doe, met beide boys tegelijkertijd doen. Zou wel eens heel gezellig kunnen worden!
Als je met 2 honden loopt, kan je 1 links en 1 rechts vastklikken. Daarom kunnen we nu ook nog alleen maar rechtuit lopen, want ik ben met mijn volg-oefeningen nog niet bij rechts en rechts-om-keert. En als er eentje rechts loopt, moet 'ie eerst wel rechts en rechts-om-keert kennen. Wij lopen dus met grote sierlijke bochten onze rondjes, haha!
Als Arjen met z'n honden het bos in gaat, heeft hij er 5 bij zich, 2 aan de ene kant en 3 aan de andere kant. Gaat allemaal heel gedisciplineerd!
In principe volgt een hond altijd links, instinctief. Maar er zijn verschillende menselijke redenen om je hond (ook) te leren om rechts te volgen. Stel dat je je linkerarm hebt gebroken, of hem mist, dan heb je geen keuze, moet je je hond wel rechts laten volgen. Als ik met de honden om de beurt train, volgen ze altijd links. Maar als ik met beide honden train, lopen ze om de beurt links/rechts.
30 december 2007:
We zijn inmiddels gepromoveerd van alleen maar rechtdoor (met ronde bochten) tot linksaf, linksomkeert, rechtsaf, rechtsomkeert. En dus lopen we nu weer onze gewone routes, met bochten, hoeken, etc. Iedereen mag nu dus meegenieten van onze 'gesprekken'.
De boys beginnen te reageren op de nieuwe aanpak en dat resulteert erin dat ze protestacties voeren. Van piesen in de bench (Balou) tot nachtelijke blafconcerten (Bandit). Erg gezellig voor de buurman, maar hij heeft er geen last van, vindt het lieve honden. En hij weet dat het maar tijdelijk is.
Tsja en nu dus het vuurwerk-gebeuren... Sinds gisteren ging het slecht, dus advocaat gegeven. Maar ook even overleg gehad met De Roedel en de advocaat is vanaf vandaag voor mij (gatver... breng het wel naar m'n ouders...) en Bandit krijgt een snoetje om als hij weer gaat blaffen. Desnoods moet hij in de bench.
Kortom: we zijn druk met elkaar in gesprek. Ik in woorden, de boys in daden. Maar inmiddels loop ik wel 's avonds de laatste ronde met beide boys aan de HFB en (buiten de vuurwerkperiode) lopen ze heerlijk gezellig mee. Geen getrek meer aan de riem, maar gewoon netjes meelopen.
Maar ehhhh..... we zijn er natuurlijk nog lang niet! We gaan door met onze 'gesprekken' en de bedoeling is dat ik nu heel consequent blijf in mijn leiderstaken en de opdrachten die ik heb meegekregen. Hoe beter ik laat zien dat het menens is dat ik de leider wil zijn en blijven, hoe sneller de boys hier aan toegeven en zich ook in huis fatsoenlijk gaan gedragen. De komende weken zijn dus erg spannend!
25 januari 2008:
Eigenlijk is er op dit moment niet zo heel veel te melden. De rust na de jaarwisseling is teruggekeerd. We zijn dit jaar voor de verandering eens thuis gebleven en niet tegen kwart voor 12 in de auto gestapt om de rust van de snelweg op te zoeken. Met de TV lekker hard aan en het rammelblik in de aanslag was het gedrag van Bandit redelijk in de hand te houden. Balou vond het niet echt leuk, maar zag ook geen reden tot paniek of onrust.
Maar de rust is dus inmiddels teruggekeerd en we hebben ons trainingsschema weer opgepakt. Volgen, volgen, volgen..... inmiddels ook met bochtenwerk, invitatie-lopen en tempo-wisselingen. En binnen veel oefeningen om te kijken of de boys zich lichamelijk willen laten overheersen. Dat kost de nodige moeite, al reageren ze daar wel heel verschillend op. Bandit is meer het type 'aan mijn lijf geen polonaise' en die houdt zich gewoon stijf. Balou vindt het ook maar niks, maar werkt wel mee onder brommend protest. Echt overtuigend is zijn protest trouwens niet. Op termijn komen er nog wel meer oefeningen bij (nu zitten en staan op overheersing, voorpootjes oppakken en over mijn hand leggen als ze zitten) zoals zweven (vanuit zit) en afleggen, snuit omvatten en ogen afdekken, maar daar zijn we toch wat meer tijd voor nodig. Ik heb niet van die makke schapen die het allemaal maar laten gebeuren. Ook moet ik deze oefeningen eerst binnen met ze kunnen doen, voordat ik ze buiten kan doen (rangorde positie binnen is bepalend voor hoe de hond zich buiten gedraagt).
Bijkomende complicatie is dat ik eerst alles met de boys apart moet oefenen, om te voorkomen dat ze onderling gaan liggen klieren als ik met de één bezig ben. Ik heb dus een heel doordacht opbouwend schema meegekregen, waarin de oefeningen steeds een stapje worden uitgebreid, zowel de oefeningen op zich, als de oefeningen in onderling contact/aanwezigheid. Op die manier moeten de boys beide leren om, ook in elkaars aanwezigheid, te vertrouwen op mijn overheersing. Neem van mij aan dat dat met 2 van die dominante donders als die van mij, nog niet zo eenvoudig gaat...
Er wordt weer gespeeld onderling en dat ziet er gewoon leuk uit. Maar ik zorg wel dat ik het afbreek voordat het uit de hand kan lopen. En voor de rest is het eigenlijk gewoon rustig in 'huize BBB'.
Op 18 februari vertrek ik weer naar België, voor een training met de boys. Daarna 2 dagen rust en vervolgens observeren bij een andere training. In totaal 9 dagen België. Heb er zin in!
11 februari 2008:
Morgen over een week vertrekken we weer naar de Ardennen voor onze volgende training. Ben erg benieuwd wat er allemaal op ons programma staat! Hier gaat eigenlijk alles gewoon z'n gangetje. Verzet tegen het nieuwe regime is er nog steeds, met name van Balou. Hij vindt het niet fijn als ik hem fysiek overheers, dus elke keer als ik hem wil laten zitten, zet hij snel zelf z'n kont op de grond. Dat trucje doorzie ik nu natuurlijk, dus dan laat ik hem op overheersing staan en als hij netjes staat mag hij alsnog op overheersing gaan zitten. Doet 'ie allemaal prima, maar als ik hem daarna weer laat staan liggen er 9 van de 10 keer urinedruppen op de grond. Hij neemt mij dus letterlijk in de zeik, zeg maar.
Vorige week maandag was ik 2 uurtjes weggeweest voor een 'gedrags'test van een andere Appenzeller en toen ik thuis kwam was het nog droog voor en in de bench van Balou. Ik ging m'n jas ophangen en toen ik terug kwam in de keuken stond Balou in het water. Meneer liet even merken dat hij het niet eens was met mijn afwezigheid en had voluit in de bench gezeken. Hij stond er wat zielig bij, want hij stond er natuurlijk zelf middenin. De sukkel.... Ik heb hem eerst uitvoerig uitgefoeterd, heb vervolgens met de dichte deur geprobeerd de ergste troep op te ruimen (keukenpapier door de gleuven van de bench drukken en deppen maar) en daarna pas het deurtje open gedaan. Balou dacht natuurlijk dat hij er direct uit mocht en sporen door mijn hele kamer heen mocht trekken, maar helaas, ik heb de deur versperd en eerst de rest in de bench opgedweild. Vervolgens uitgebreid z'n voetjes afgedroogd en pas daarna mocht hij uit de bench.
Balou kan een echte driftkikker zijn, vooral buiten. De eerste fietser die we tegenkomen krijgt meestal de volle laag. Maar ja, het gevolg is dat Balou van mij de volle laag krijgt... schiet hij dus niks mee op. Daarna gaat het gelukkig een stuk beter, dus het maakt wel indruk op hem. Balou heeft 2 gezichten, hij kan ook heel erg lief zijn. De afgelopen dagen stond hij een paar keer 's avonds aan de achterkant tegen de bank op, met z'n voorpootjes en koppie op de rugleuning. Als ik dan naar hem toe buig, legt hij heel lief z'n koppie tegen mij aan.... de schat! Het is dus 'gewoon' een kwestie van de driftbuien onder controle krijgen en de lieve buien de overhand laten krijgen. Om dat te bereiken moet ik hem er van overtuigen dat hij echt beter af is als hij mij alles laat regelen. Dat zal nog best een tijdje gaan duren, ze hebben bij De Roedel al aangegeven dat Balou langer zal doorgaan in z'n protest dan Bandit, want hij heeft anderhalf jaar lang ontzettend veel succes geboekt met zijn toneelspelletjes. Maar dat geeft niks, ik hou gewoon lekker vol.
Bandit lijkt nog steeds de kat uit de boom te kijken, die reageert niet zo duidelijk als Balou op de andere aanpak. Maar ook dat geeft niks, dat komt vanzelf.
Qua werk is het op dit moment een drukke periode en als ik op kantoor zit liggen de boys gezellig bij mij op kantoor in hun benches. En ze geven geen kik. Eigenlijk heb ik dus een stel voorbeeldige Appies! Vanmiddag hebben we een eind gewandeld, het was tenslotte heerlijk weer. Ook even bij mijn ouders langs geweest. En gelukkig merken ook zij een positieve verandering bij Balou, hij probeerde zelfs bij mijn vader op schoot te klimmen en liet zich uitgebreid aanhalen.
Het is een maf stel, die beide Appies van mij. Maar ik zou ze voor geen goud willen missen!
Aan het eind van de middag heb ik weer telefonisch overleg gehad met De Roedel, om de gebeurtenissen van de afgelopen tijd door te spreken. Het blijft wonderbaarlijk hoe goed deze mensen in staat zijn om hondengedrag te 'lezen' op basis van wat ik beschrijf. Sterker nog: ze kunnen voorspellingen doen! Zonder glazen bol natuurlijk, gewoon op basis van analyses van gedrag en de ervaringen die ze hiermee hebben opgedaan.
Morgen vertrek ik richting Salmchateau en dinsdag begint de training. Dat wordt hard werken, zowel voor mij als voor de boys. Donderdagavond kom ik weer terug en vrijdag zullen we allemaal wel knock-out zijn, denk ik. Ben erg benieuwd hoe alles gaat lopen in de komende dagen, zeker ook omdat we dinsdag naar de dierenarts gaan. En met de ervaringen over hoe dat de afgelopen keren is gegaan...
7 december 2007:
Gisteravond zijn we weer teruggekomen uit Belgie. De boys hebben beiden een gedragstest gedaan, Balou is naar de dierenarts geweest en we hebben 3 dagen oefeningen gedaan. Ik moet alles nog even op me in laten werken, nog even een beetje bijkomen van de afgelopen dagen. Maar we gaan vandaag in ieder geval de trainingen van de afgelopen dagen verder oppakken. Met het trainingsprogramma dat ik heb meegekregen voor de komende 6 weken kunnen we weer even vooruit. Eind januari of begin februari gaan we weer terug naar Belgie voor de volgende sessie. Ik heb ongelofelijk veel bijgeleerd in de afgelopen dagen en veel meer inzicht gekregen in het gedrag van mijn boys!
Over het bezoek aan de dierenarts wil ik toch al even wat uitgebreider vertellen... We kennen bijna allemaal wel het probleem dat onze Appies het niet zo op de DA hebben en omgekeerd. Mijn lieve kleine Baloutje gilde de hele boel bij elkaar en spartelde net zolang tot hij van de behandeltafel af was. Zo verliep het bij mijn eigen DA en ook toen het 2e baasje met Balou naar de DA wilde voor een enting.
Uit de gedragstest is echter gebleken dat Balou enorm dominant is i.p.v. onzeker en angstig. Het gedrag dat hij laat zien is dan ook niets anders dan boosheid, woede, omdat er dingen gebeuren die hij niet onder controle heeft. En als je dat weet, ga je toch wel heel anders naar de DA toe... Dan wordt het gewoon een kwestie van stevig vastpakken en op de behandeltafel leggen en niet toegeven aan zijn woede. De Belgische DA weet van wanten en was dus ook niet van plan om ons te laten vertrekken voordat hij het bloed had afgenomen bij Balou. Da's gelukt (overigens: Balou heeft geen hormoonstoringen/schildklierproblemen, die uitslag is inmiddels bekend).
De term pis-nijdig heeft sinds dinsdagmiddag voor mij een geheel nieuwe betekenis gekregen: Balou was zo kwaad dat hij z'n zin niet kreeg, dat hij de behandelkamer heeft omgetoverd in een ware zwijnenstal. Al bij binnenkomst heeft hij z'n anaalklieren geleegd, uit boosheid. En vervolgens heeft hij de hele boel onder gepiest en gekakt. Daarbij heeft hij alles zo hoog mogelijk gedeponeerd, dus bovenop de behandeltafel en bovenop het aanrecht van de DA...
Het gedrag van Balou dat in eerste instantie op angst en paniek leek, bleek dus een heel andere oorzaak te hebben en vergde daardoor ook een totaal andere aanpak. En die aanpak is alleen mogelijk als je zelf weet wat je moet doen en je ook een een DA hebt die weet wat hij moet doen. Voor ons was het dus de ideale oplossing om samen met Arjen (De Roedel) naar een DA te gaan die zij kennen.
Balou z'n ego heeft natuurlijk wel een enorme deuk opgelopen omdat hij z'n zin niet heeft gekregen. Maar ja, wie hoog vliegt kan laag vallen......
8 december 2007:
Nog even een aanvulling: het gedrag van Balou bij de DA en de conclusie dat dit nijd is i.p.v. angst, geldt specifiek voor Balou en kan niet los worden gezien van de resultaten van de gedragstest die we daarvoor al hadden gedaan. Dit gedrag past in het totaalbeeld van wat Balou ook in de periode daarvoor heeft laten zien.
De uitkomsten van de gedragstesten van mijn boys en de wegen die ik met hen ga bewandelen, zijn NIET generaliseerbaar en dus niet zondermeer toepasbaar bij andere honden die ogenschijnlijk hetzelfde gedrag laten zien!
16 december 2007:
We zijn nu een dikke week verder en ik merk al verschilletjes. Kon ik voor mijn vertrek naar Salm niet meer fatsoenlijk met Balou buiten lopen in de buurt van fietsers, dankzij de nieuwe aanpak kunnen fietsers op afstand helemaal veilig langsfietsen. Alleen fietsers die dicht langs ons gaan, daar heeft Balou nog wat moeite mee, dan zie je hem soms een uitval inzetten of hij blaft een keer. Maar hij is er nu goed in te corrigeren.
Onverwacht resultaat is ook dat Bandit beter te corrigeren is met het vuurwerkgeknal. Bij de meeste knallen kan ik hem nu stil houden, tenzij het echt hard is of erg dichtbij. Ook als we buiten lopen gaat hij niet meer acuut in de achteruit als er wordt geknald. Hoe het verloopt als er echt veel wordt geknald is nog even afwachten natuurlijk, maar het is tot nu toe al een stuk leefbaarder. Niet alleen voor mij, ook voor de buurman.
Verder lijken de onderlinge conflicten naar de achtergrond te verdwijnen en beginnen ze weer beter met elkaar te spelen (rangordespelletjes). Maar ik breek het spel wel af, omdat ik wil voorkomen dat het uit de hand kan lopen. De leider bepaalt tenslotte wanneer het spel is afgelopen.
Ik train met beide honden 2 keer per dag buiten en heb ook voor binnen nog een aantal oefeningen meegekregen. Alles gaat eerst per hond, de combinatie komt later wel. Het moet een aardig gezicht zijn, als ik met een hond aan de HFB (riem om de middel) loop, rammelblikje in m'n hand en dan maar heen en weer lopen over straat (voor mijn huis), op het basketbalveldje of op de parkeerplaats bij de voormalige bank. Nou ja, een ieder moet er maar lekker van denken wat hij/zij wil, ik weet waar ik het voor doe, ik weet waarom ik het doe en ik heb er vertrouwen in. Da's het belangrijkste voor mij. En natuurlijk helpt het dat ik al resultaat zie!
22 december 2007:
Ik begin me ondertussen bijna een attractie te voelen, als ik met de boys aan het trainen ben. Helemaal als ik met 2 honden aan de HFB loop. Moet toch best een aardig gezicht zijn, als je iemand ziet lopen met 2 honden zo vlak achter zich aan. Het lijkt net alsof ze al helemaal netjes kunnen volgen.
In het begin vond ik het best een beetje eng om met 2 honden te lopen aan een relatief korte riem. En dan ook nog eens om je middel, dus de riem loslaten is er niet bij. Tijdens mijn bezoek aan Salmchateau heb ik al heel even geoefend op een avond en in de afgelopen week heb ik dat verder doorgezet.
Moet toegeven dat ik nog wel erg uitkijk als er andere honden aan komen, dan gaan wij bij voorkeur toch even een straatje om, zeker als het grotere honden zijn. Al is het ook al een aantal keren goed gegaan met andere (kleinere) honden in de buurt. Zodra de boys alleen nog maar aandacht hebben voor mij dan kunnen we gaan en staan waar we willen en kan ik ook alle oefeningen die ik nu nog apart met ze doe, met beide boys tegelijkertijd doen. Zou wel eens heel gezellig kunnen worden!
Als je met 2 honden loopt, kan je 1 links en 1 rechts vastklikken. Daarom kunnen we nu ook nog alleen maar rechtuit lopen, want ik ben met mijn volg-oefeningen nog niet bij rechts en rechts-om-keert. En als er eentje rechts loopt, moet 'ie eerst wel rechts en rechts-om-keert kennen. Wij lopen dus met grote sierlijke bochten onze rondjes, haha!
Als Arjen met z'n honden het bos in gaat, heeft hij er 5 bij zich, 2 aan de ene kant en 3 aan de andere kant. Gaat allemaal heel gedisciplineerd!
In principe volgt een hond altijd links, instinctief. Maar er zijn verschillende menselijke redenen om je hond (ook) te leren om rechts te volgen. Stel dat je je linkerarm hebt gebroken, of hem mist, dan heb je geen keuze, moet je je hond wel rechts laten volgen. Als ik met de honden om de beurt train, volgen ze altijd links. Maar als ik met beide honden train, lopen ze om de beurt links/rechts.
30 december 2007:
We zijn inmiddels gepromoveerd van alleen maar rechtdoor (met ronde bochten) tot linksaf, linksomkeert, rechtsaf, rechtsomkeert. En dus lopen we nu weer onze gewone routes, met bochten, hoeken, etc. Iedereen mag nu dus meegenieten van onze 'gesprekken'.
De boys beginnen te reageren op de nieuwe aanpak en dat resulteert erin dat ze protestacties voeren. Van piesen in de bench (Balou) tot nachtelijke blafconcerten (Bandit). Erg gezellig voor de buurman, maar hij heeft er geen last van, vindt het lieve honden. En hij weet dat het maar tijdelijk is.
Tsja en nu dus het vuurwerk-gebeuren... Sinds gisteren ging het slecht, dus advocaat gegeven. Maar ook even overleg gehad met De Roedel en de advocaat is vanaf vandaag voor mij (gatver... breng het wel naar m'n ouders...) en Bandit krijgt een snoetje om als hij weer gaat blaffen. Desnoods moet hij in de bench.
Kortom: we zijn druk met elkaar in gesprek. Ik in woorden, de boys in daden. Maar inmiddels loop ik wel 's avonds de laatste ronde met beide boys aan de HFB en (buiten de vuurwerkperiode) lopen ze heerlijk gezellig mee. Geen getrek meer aan de riem, maar gewoon netjes meelopen.
Maar ehhhh..... we zijn er natuurlijk nog lang niet! We gaan door met onze 'gesprekken' en de bedoeling is dat ik nu heel consequent blijf in mijn leiderstaken en de opdrachten die ik heb meegekregen. Hoe beter ik laat zien dat het menens is dat ik de leider wil zijn en blijven, hoe sneller de boys hier aan toegeven en zich ook in huis fatsoenlijk gaan gedragen. De komende weken zijn dus erg spannend!
25 januari 2008:
Eigenlijk is er op dit moment niet zo heel veel te melden. De rust na de jaarwisseling is teruggekeerd. We zijn dit jaar voor de verandering eens thuis gebleven en niet tegen kwart voor 12 in de auto gestapt om de rust van de snelweg op te zoeken. Met de TV lekker hard aan en het rammelblik in de aanslag was het gedrag van Bandit redelijk in de hand te houden. Balou vond het niet echt leuk, maar zag ook geen reden tot paniek of onrust.
Maar de rust is dus inmiddels teruggekeerd en we hebben ons trainingsschema weer opgepakt. Volgen, volgen, volgen..... inmiddels ook met bochtenwerk, invitatie-lopen en tempo-wisselingen. En binnen veel oefeningen om te kijken of de boys zich lichamelijk willen laten overheersen. Dat kost de nodige moeite, al reageren ze daar wel heel verschillend op. Bandit is meer het type 'aan mijn lijf geen polonaise' en die houdt zich gewoon stijf. Balou vindt het ook maar niks, maar werkt wel mee onder brommend protest. Echt overtuigend is zijn protest trouwens niet. Op termijn komen er nog wel meer oefeningen bij (nu zitten en staan op overheersing, voorpootjes oppakken en over mijn hand leggen als ze zitten) zoals zweven (vanuit zit) en afleggen, snuit omvatten en ogen afdekken, maar daar zijn we toch wat meer tijd voor nodig. Ik heb niet van die makke schapen die het allemaal maar laten gebeuren. Ook moet ik deze oefeningen eerst binnen met ze kunnen doen, voordat ik ze buiten kan doen (rangorde positie binnen is bepalend voor hoe de hond zich buiten gedraagt).
Bijkomende complicatie is dat ik eerst alles met de boys apart moet oefenen, om te voorkomen dat ze onderling gaan liggen klieren als ik met de één bezig ben. Ik heb dus een heel doordacht opbouwend schema meegekregen, waarin de oefeningen steeds een stapje worden uitgebreid, zowel de oefeningen op zich, als de oefeningen in onderling contact/aanwezigheid. Op die manier moeten de boys beide leren om, ook in elkaars aanwezigheid, te vertrouwen op mijn overheersing. Neem van mij aan dat dat met 2 van die dominante donders als die van mij, nog niet zo eenvoudig gaat...
Er wordt weer gespeeld onderling en dat ziet er gewoon leuk uit. Maar ik zorg wel dat ik het afbreek voordat het uit de hand kan lopen. En voor de rest is het eigenlijk gewoon rustig in 'huize BBB'.
Op 18 februari vertrek ik weer naar België, voor een training met de boys. Daarna 2 dagen rust en vervolgens observeren bij een andere training. In totaal 9 dagen België. Heb er zin in!
11 februari 2008:
Morgen over een week vertrekken we weer naar de Ardennen voor onze volgende training. Ben erg benieuwd wat er allemaal op ons programma staat! Hier gaat eigenlijk alles gewoon z'n gangetje. Verzet tegen het nieuwe regime is er nog steeds, met name van Balou. Hij vindt het niet fijn als ik hem fysiek overheers, dus elke keer als ik hem wil laten zitten, zet hij snel zelf z'n kont op de grond. Dat trucje doorzie ik nu natuurlijk, dus dan laat ik hem op overheersing staan en als hij netjes staat mag hij alsnog op overheersing gaan zitten. Doet 'ie allemaal prima, maar als ik hem daarna weer laat staan liggen er 9 van de 10 keer urinedruppen op de grond. Hij neemt mij dus letterlijk in de zeik, zeg maar.
Vorige week maandag was ik 2 uurtjes weggeweest voor een 'gedrags'test van een andere Appenzeller en toen ik thuis kwam was het nog droog voor en in de bench van Balou. Ik ging m'n jas ophangen en toen ik terug kwam in de keuken stond Balou in het water. Meneer liet even merken dat hij het niet eens was met mijn afwezigheid en had voluit in de bench gezeken. Hij stond er wat zielig bij, want hij stond er natuurlijk zelf middenin. De sukkel.... Ik heb hem eerst uitvoerig uitgefoeterd, heb vervolgens met de dichte deur geprobeerd de ergste troep op te ruimen (keukenpapier door de gleuven van de bench drukken en deppen maar) en daarna pas het deurtje open gedaan. Balou dacht natuurlijk dat hij er direct uit mocht en sporen door mijn hele kamer heen mocht trekken, maar helaas, ik heb de deur versperd en eerst de rest in de bench opgedweild. Vervolgens uitgebreid z'n voetjes afgedroogd en pas daarna mocht hij uit de bench.
Balou kan een echte driftkikker zijn, vooral buiten. De eerste fietser die we tegenkomen krijgt meestal de volle laag. Maar ja, het gevolg is dat Balou van mij de volle laag krijgt... schiet hij dus niks mee op. Daarna gaat het gelukkig een stuk beter, dus het maakt wel indruk op hem. Balou heeft 2 gezichten, hij kan ook heel erg lief zijn. De afgelopen dagen stond hij een paar keer 's avonds aan de achterkant tegen de bank op, met z'n voorpootjes en koppie op de rugleuning. Als ik dan naar hem toe buig, legt hij heel lief z'n koppie tegen mij aan.... de schat! Het is dus 'gewoon' een kwestie van de driftbuien onder controle krijgen en de lieve buien de overhand laten krijgen. Om dat te bereiken moet ik hem er van overtuigen dat hij echt beter af is als hij mij alles laat regelen. Dat zal nog best een tijdje gaan duren, ze hebben bij De Roedel al aangegeven dat Balou langer zal doorgaan in z'n protest dan Bandit, want hij heeft anderhalf jaar lang ontzettend veel succes geboekt met zijn toneelspelletjes. Maar dat geeft niks, ik hou gewoon lekker vol.
Bandit lijkt nog steeds de kat uit de boom te kijken, die reageert niet zo duidelijk als Balou op de andere aanpak. Maar ook dat geeft niks, dat komt vanzelf.
Qua werk is het op dit moment een drukke periode en als ik op kantoor zit liggen de boys gezellig bij mij op kantoor in hun benches. En ze geven geen kik. Eigenlijk heb ik dus een stel voorbeeldige Appies! Vanmiddag hebben we een eind gewandeld, het was tenslotte heerlijk weer. Ook even bij mijn ouders langs geweest. En gelukkig merken ook zij een positieve verandering bij Balou, hij probeerde zelfs bij mijn vader op schoot te klimmen en liet zich uitgebreid aanhalen.
Het is een maf stel, die beide Appies van mij. Maar ik zou ze voor geen goud willen missen!
